غیـــــری انسانیت و عشق دگــــر آیین نیست

آنچــــــه را می نگری درد بود تسکین نیست

غصــــه بسیار و غـــم هجـــــر ندارد پایــــان

این همـــــه معالجـــه و دارو بجز تلقین نیست

شهر پر حادثــــــه و خلق پــــر از مکر و ریا

تن و تن پوش گناه چـهره ی ما غمگین نیست

پست و بی باک، مقامـــــاتِ بلند رتبه ی ملک

ظـــلم و بیـــــداد زبـان میکشد و تمکین نیست

ولــد الزانــی مشهــــود دهنــــد اســـم نیــــــکو

وصف نادان و فرومایـــــــه بجز توهین نیست

افتخـــارات چه، آزادی کجـــا، صلـــــح کــدام

جمع شان جمع کنی پاره ی از سرگین نیست

ریش داران کـه بـــر دور کنیســـــه جمـــع اند

مفســــدی چنـــد بوُد اهـــل دل و مومن نیست

هست خــدا خالق و، ما خلق و، پیمبـــر منجی

مشــــکل از محتسب و شیخ بوُد از دین نیست

محمود امـــروز خماری به می عشق و جنون

دل به دریا زدنت گاه و گاهــــی ممکن نیست
-------------------------------------------
چهارشنبه 03 جوزا ( خرداد ) 1396 آفتابی

که برابر میشود به 24 می 2017 ترسایی

ســـرودم

احمد محمود امپراطور

کابل/افغانستان

نوت:

غزل فوق را چند روز پیش سروده بودم ولی بنابه معاذیر صحی فرصت نشرش برای دست نداد

امروز وقت پیدا کردم تا با شما عزیزان و صاحبلان شریک سازم.

با مهر